Dolnośląska Prowansja

Fiołek w dziczy

Jak byłam mała moimi ulubionymi kwiatkami były fiołki. Małe, ukryte, ale jak się już je znalazło to urzekające pięknym intensywnym kolorem i cudownym zapachem. No i mówi się, że ktoś ma fioła co też mi się podobało. W podstawówce miałam nawet kolegę, który nazywał mnie "Madzia-Fiołek"- myślę, że to lepsza ksywka niż późniejsze, które zdarzyło mi się mieć:)

W tym roku fiołki kwitną późno- pierwsze zobaczyłam u rodziców w ogrodzie i od razu pomyślałam- kandyzujemy! Szukając przepisów trafiłam na coś jeszcze lepszego- konfiturę z fiołków (na bardzo fajnym blogu; na tym samym blogu jest też przepis na jedno z najpiękniejszych ciast jakie w życiu widziałam: fiołkowy tort). Pozostawało mi tylko zdobyć kwiatki. Jak się okazało u nas na ogródku też kwitną, a największy rezerwuar był u babci- z kępki, którą przyniosłam w podstawówce i zasadziłam z mamą:). Pierwszego wieczoru miałam około stu kwiatków- te kandyzowałam. Drugiego było już 30g kwiatków i z tych zrobiłam odrobinę konfitury.

Jeśli chodzi o kandyzowanie to nie jestem zadowolona z efektów- chociaż po tym co widziałam w sklepach internetowych pod nazwą [tak mi się wydaje, bo francuskiego znam tyle ile go w angielskim] "Fiołki w cukrze z Tuluzy" trochę mi lepiej. Nie będę umieszczać przepisu- w necie jest ich wiele, a moja metoda nie jest idealna i wymaga dopracowania.

To chyba nie robota dla mnie- jestem zbyt niecierpliwa:)

A konfitura... zacznijmy od tego, że miałam zdecydowanie za mało fiołków, ale cały eksperyment był "na spróbowanie". Oto proporcje na kilka łyżek konfitury:

Potrzebne

30g fiołków

100g cukru

150ml wody

1 łyżka świeżego soku z cytryny

1 płaska łyżka cukru żelującego

 Fiołkom barbarzyńsko obrywamy płatki. W miseczce ucieramy oberwane płatki, łyżkę cukru i sok z cytryny- do momentu, kiedy płatki nie puszczą soku, co następuje dość szybko. Dodajemy cukier żelujący. W rondelku gotujemy wodę z cukrem- cukier musi się dokładnie rozpuścić. Kiedy woda bąbluje i syrop zaczyna nabierać gęstości dodajemy masę płatkową. Na średnim ogniu gotujemy około 25 min. Ilość jest tak znikoma, że najlepiej umieścić konfiturę w miseczce i spożyć na bieżąco:)

Konfitura- na prawdę tak niewiele jej wyszło:)

Konfitura ma przepiękny kolor i aromat. Od razu pomyślałam o niej na ciepłym rogaliku. Dlatego w niedzielę rano popędziłam do supermarketu i kupiłam gotowe ciasto na croissanty. Robienie tego ciasta samemu jest pracochłonne, a mój żołądek nie chciał czekać. Z Wielkanocy została nam masa marcepanowa- zrobiłam z niej placuszki i zakręciłam razem z rogalikami. Jeśli brakuje wam czasu, wiele supermarketów sprzedaje gotowe marcepanowe rogaliki- ja podgrzewam je w zwykłym tosterze, bo najbardziej lubię je na ciepło:) Ciepłe rogaliki szamamy maczając w konfiturze fiołkowej i popijając gorzką herbatę- miałam różano-cynamonową ale pamiętam, że kiedyś była w domu różano-fiołkowa- myślę, ze ona pasowałaby idealnie.

Prowansalskie śniadanie prześwietlone dolnośląskim słońcem

Nasze dzisiejsze śniadanie było cudowne- cieszyło kubki smakowe i oczy. Jednak jak ci Francuzi coś wymyślą...