Że jesień?

Plan był taki- zrobić kilka klimatycznych zdjęć i napisać refleksyjnego posta o tym, że kończy się lato i powoli nadchodzi jesień. Już nawet wybrałam piosenkę, która odzwierciedla idealnie nostalgię ostatnich dni wakacji. A tu co? Zimne stopy, grzanie rąk na kubku z kawą i pierwsza aspirynka w sezonie (tylko profilaktyczna mam nadzieję).

Przyznam się, że post niewypał to trochę moja wina- od kilku dni próbuję coś napisać o tym nieszczęsnym końcu wakacji. Kończy się na bezmyślnym wgapianiu się w migający kursor.

No i zaszedł mnie deszcz i zimność. Moja piosenka o tym, że "lato już prawie odeszło" się przeterminowała- sama słucham dziś Cohena, bo jakoś tak pasuje do majtających na tle szarości drzew. Podobno ma jeszcze być ciepło- mam nadzieję, bo dzisiejszy wiatr połamał nam brzoskwinię i przydałby się suchy, ciepły dzień, żeby ją przyciąć. I może machnąć jakieś ognisko na pożegnanie sezonu? No i jeszcze gruszki muszą dojrzeć, i brzoskwinie, i fasola wyszaleć. 

Cytryniec zaczyna się robić żółty

Aronia ma pierwsze czerwone listki

Gruszka osiąga "gotowość zbiorczą".

Jedyna roślina, której zaczyna się podobać pogoda- jarmuż

Szkarłatka zaczyna dojrzewać. W tym poście możecie znaleźć jej zdjęcie tuż po przesadzeniu- niezła przemiana:)

Jeszcze dojdą gałęzie brzoskwini i będzie materiał na ognisko.

A to wiatraczek, który kupiłam ostatnio. Przy okazji podpiera kępę nagietka, która trochę się rozbestwiła.

A malwa, wariatka, zakwitła tuż za płotem. Miałam dawno temu pomysł na łąkę kwietną wzdłuż ogrodzenia- niestety trawa zdusiła wszystko poza tą właśnie malwą. I nawet zdążyła zakwitnąć.

 Nie mam jeszcze ochoty na wielkie podsumowania lata, mimo wszystko mam nadzieję, na powrót ładnej pogody i na piękną polską przed-jesień. Kalendarzowo jest jeszcze lato- zostawmy tak kompleksowe zadanie na oficjalne zakończenie sezonu sandałowego.