Motywująca żurawina

 

Nie często zaglądamy teraz do ogrodu- co dwa trzy dni sprawdzamy, czy skrzydlata menażeria ma co jeść, poza tym raczej spędzamy czas w domu. Zamiast ogrodowych owoców pochłaniam mandarynki (tak, to już ten czas...), zamiast doglądać naszego pobojowiska, przemierzam wirtualną postapokalipsę (wróciłam do Fallout'a...). A tu okazuje się, że warto- oto ktoś postanowił zrobić nam niespodziankę i upiększyć bramę. Niestety nie tak jak planowałam, fajnym znakiem, ale do naszego zrujnowanego płotu pasuje jak ulał.

Nasz płot i brama to tragedia- stara zardzewiała siatka, brama spięta na gumkę. Ale funkcję swoją jako tako spełnia. Ponieważ nie stać nas na razie na nowe ogrodzenie, jedyne co pozostaje to obsadzić to co jest pnącymi roślinami. Pierwsze podejście- nasturcje, okazało się mało pnące. Mimo zapewnień na opakowaniu, że obrosną wszystko, nasturcje pięknie zakwitły przy gruncie. Teraz zasiałam wzdłuż stare nasiona wijców, znalezione przez brata w czeluściach piwnicy- może one będą się pięły.

Taaa...

A dziś, podczas kontrolnej wizyty odkryliśmy, że w słupek od bramy ktoś wjechał samochodem. Nawet części się jeszcze walały. Po kilku konQbkowych przywaleniach młotkiem dało się jakoś bramę zamknąć- ale już nie jest idealnie symetryczna (bo oczywiście była) ;)

 

Nawet nie wiem czy mnie to dziwi, czy wkurza- najbardziej cieszę się, że to tylko tyle. W zeszłym roku, mniej więcej w tym czasie znajomy rodziców przyprowadził do ogrodu konie. Rodzice umówili się z nim dawno temu, żeby przyprowadzał zwierzęta na wypas, a on nie zauważył, że w ogrodzie coś się zmieniło. Konie zauważyły i z radością opitoliły glicynię. Wtedy stres był większy:)

Ta zeżarta glicynia to ta po lewej- mimo, że został z niej tylko sterczący kikut puściła piękne pędy i dogoniła swoje nieobżarte koleżanki.

A dziś? Zen. Wróciliśmy do domu, zabiłam kilka super mutantów, a najlepszy konQbek na świecie zrobił obiad- smażony camembert z kuleczkami ziemniaczanymi i pyszną żurawiną- robioną z naszej własnej, zdeptanej kiedyś przez konia, żurawiny. I przepisem na tę konfiturę chcę się dziś podzielić, bo jest zacny.

OSTRA ŻURAWINA DO MIĘS I SERÓW

Zdjęcia biurkowo-podlampkowe, stąd jakość.

ok. 0,5 kg żurawiny wielkoowocowej (tak wyglądała nasza w tym roku)

ok. 3/4 szklanki wody

1 łyżeczka całych ziarenek gorczycy

1 łyżka mielonej gorczycy

1/2 papryczki chilli (może być suszona, bez pestek)

3 łyżki octu winnego

3 czubate łyżki cukru żelującego

Żurawinę myjemy i przebieramy zostawiając dojrzałe, zdrowe owoce. Wrzucamy je do garnka i zalewamy wodą. Stawiamy na średnim ogniu i podgrzewamy do momentu aż niektóre zaczną pękać. Dodajemy gorczycę, papryczkę chilli (my dodajemy pokrojoną w grube paski, tak, żeby można ją było potem znaleźć), ocet i cukier żelujący. Doprowadzamy do wrzenia. Wygotowane słoiki wypełniamy gorącą żurawiną i zamykamy. Polecam średnie słoiki, tak żeby można było zużyć cały słoik do obiadu. Zawekowana żurawina wytrzyma spokojnie kilka miesięcy, ale po otwarciu trzeba ją dość szybko zjeść.

Przepis na tę żurawinę był jednym z powodów dla którego w ogóle wzięliśmy się za biznesy ogrodowe (pisałam o tym tu). I po roku zrobiliśmy ją z wyhodowanych przez siebie owoców- to jest niesamowita satysfakcja. I mogą nam wpuszczać konie, wjeżdżać samochodami, wrzucać śmieci- i tak się nie damy. Bo wiemy, że warto:)